Masaż – jest to zespół ruchów wywierających ucisk na tkanki i polega on na wykorzystaniu przez masażystę określonych ruchów w określonym tempie i z odpowiednią siłą zgodnie z przebiegiem mięśni, tkanek, naczyń krwionośnych i limfatycznych, od ich obwodu do serca. Masaż powinien być wykonywany rytmicznie, bez rozciągania skóry nieuzbrojoną ręką. Przeciwwskazania do masażu klasycznego to: 

- Stany chorobowe przebiegające z temperaturą ciała powyżej 38 C 

- Nowotwory złośliwe i niezłośliwe 

- Choroby zakaźne 

- Ostre i podostrz stany zapalne 

- Wczesny okres po urazach 

- Przerwanie ciągłości skóry, czyli świeże rany 

- Krwotoki lub tendencje do ich wystąpienia 

- Krwiaki, tętniaki, świeże zakrzepy

- Niewyrównane wady serca 

- Niewydolność krążenia obwodowego znacznego stopnia 

- Żylaki 

- Nadciśnienie tętnicze 

- Okres ciąży z powikłaniami 

- Choroba wrzodowa żołądka, dwunastnicy i jelit z krwawieniami 

- Okres 2 h po posiłku 

- Okres napadowy choroby psychicznej (3). 

Masaż w dysfunkcjach czaszkowo-żuchwowych dotyczy przede wszystkim mięśni żujących, mięśni karku i i szyi, a także mięśni obręczy barkowej i grzbietu. Najlepszy efekt masażu można osiągnąć, gdy poddawane leczeniu partie ciała znajdują się w ułożeniu rozluźniającym. 

   Techniki leczniczego masażu klasycznego (z pewnymi modyfikacjami) to: głaskanie, rozcieranie, ugniatanie i ucisk , oklepywanie, wibracja, wałkowanie, wyciskanie, wstrząsanie. 

   Istnieje wiele odmian w/w technik, są również pewne modyfikacje różnych „szkół” masażu, jednak przedstawione powyżej, podstawowe chwyty dają pewne wyobrażenie o bodźcach stosowanych w masażu klasycznym. Głęboki masaż może być korzystniejszy, gdyż stymuluje ukrwienie masowanych struktur i może być pomocny w eliminacji punktów spustowych. Wskazany jest również automasaż podczas trwania całego leczenia wstępnego.

Stosuję masaż leczniczy poprzeczny funkcyjny a także specjalne matody masażu:

łącznotkankowy okostnej segmentarny